zaterdag 27 september 2008

D06 en D07, als een gek!

Hallo daar mensen, eindelijk weekend! En we gaan als een malle. Gisteren het goede nieuws gekregen dat onze instructeur ook op zaterdag moet vliegen, aangezien hij vakantiedagen moet maken om met de kerst naar Slowakije (zijn thuis) te gaan. De instructeurs worden inderdaad overal van aangesleept!

Gisteren, vrijdag, heb ik dus beurtje D06 gehad. Wederom een record qua vliegtijd (08:05LT) en ik mocht als eerst vliegen. Alles voorbereiden en op voor een departure richting de Northeast Practise Area, welke in de bergen ligt. Het was 's morgens vroeg 8 uur, met de zon laag en de morgendauw nog in de lucht. Dit maakte het tot een vlucht met een dromerig rozig uitzicht. De wind was 'calm' en het was nog onturbulent., rustig dus! Deze vlucht bestond uit het manoeuvreren over de grond (vanuit de lucht), verschillende soorten stalls maken en circuitjes vliegen. Het ging echt erg lekker en soepel. Netjes voorbereid en ook de landingen waren weer netjes, top dus.
Eelco was nu degene die na mij vloog. Wederom op naar het gebergte met uitzicht over onder andere de Four Peaks, Donkey's Dick, Saguaro Lake en Sycamore Creek. Bij dit soort area's is geen controller aanwezig die het verkeer leidt, dus geeft men op een bepaalde frequentie positierapporten aan elkaar. Rond ons vliegveld is het namelijk erg druk qua vliegverkeer. Er zitten veel verschillende vliegvelden in de buurt en je moet rekening houden met grote jets, véle kleine lesvliegtuigen, helikopters en military aircraft. In de practice area's kan het soms uitpuilen van de lesvliegtuigen, die allemaal airwork zoals stalls en dergelijke doen. Iedereen maakt zichzelf herkenbaar - behalve de Indiërs - door middel van radio-oproepen.
Eelco had traffic in de buurt (wat absoluut niet zeldzaam is) en moest even wachten voordat hij veilig door kon vliegen. De instructeur was in een erg goede bui na veel dollen en verhalen, dat hij zin had in wat anders. Hij liet eerst een zogenaamde 'Leaf Stall' zien. Hierbij laat je het vliegtuig stallen en bij het herstel laat je hem weer stallen. Dat doe je een paar keer achter elkaar, waardoor het vliegtuig als een blaadje (leaf) naar beneden valt. Dit voelt lekker in je maag en ziet er wel grappig uit. Onze achtbaanrit ging verder, met 'zero-g', oftewel geen g-krachten. Je herkent dit principe wel van de paraboolvluchten die astronauten doen, om te zweven in een vliegtuig. Dit was erg vergelijkbaar en wij hebben twee van deze 'parabolen' gevlogen. Pennen, kaarten en waterflesjes vlogen in het rond, wat er echt erg vet en hilarisch uit zag. Daarnaast voelde het natuurlijk ook apart voor jezelf. Na de zero-g lagen de spullen overal en nergens in het vliegtuig, ergens tussen, onder de stoelen of helemaal achterin het (kleine) ruim. Een erg leuke ervaring! Daarna heeft Eelco hetzelfde vluchtje gehad als ik en back to base, Falcon Field. Een fijne dag die echt lekker liep.

Weekend? Nee hoor! Er wordt nu dus ook op zaterdag gevlogen. Eelco kon om 6 uur beginnen, waarna ik zou volgen. Zo vroeg zijn wij nog nooit. Om half 4 de wekker gezet en om kwart voor 5 zaten we op school voor het plannen en preflighten. Het checken van de kist moest zelfs nog met de zaklamp gebeuren, aangezien het om half 6 nog compleet donker was. De mannen van Tango One gebeld of de fuel voor de 1WG 'to the tops' gevuld kon worden, wat uiteindelijk ook altijd veel langer duurt dan je verwacht. Die mensen zullen wel onder invloed zijn van de fueldampen of iets dergelijks.

Iets voor zessen, de zon komt net op en onze kist is bijna ready-to-go...
...aangezien we nog steeds op Tango One aan het wachten waren.

Met zonsopkomst vertrokken en in het circuit voor 'closed traffic' gebleven. Inderdaad, vandaag zouden wij alleen maar (verschillende soorten) landingen doen. De meeste landingen waren normaal, maar we kregen ook les in een 'glide-in', 'flapless landing' en de 'go-around'. Bij een glide-in draai je al erg snel naar de baan en geef je geen gas, zodat je naar de baan glijdt. Een flapless landing houdt in dat je landt zonder flaps, waarbij de snelheid van de landing een stukje hoger ligt en de eigenschappen van de landing ook weer iets anders zijn. De go-around is het principe dat je je landing af moet breken door vol gas te geven. Dit kan bijvoorbeeld komen doordat je het niet gaat halen of dat er verkeer op de baan is.
Eelco's circuitjes waren erg netjes en zo ook zijn approach. Alleen aan zijn landing (het laatste gedeelte boven de baan tot op de baan) moet nog gewerkt worden. Het moeilijkste van de landing is het zogenaamde flaren. Bij de approach richt je de hele tijd op de landingsbaan, tot je denkt dat je bijna de landingsbaan invliegt (in het begin wil je veel te vroeg optrekken). Boven de baan trek je de neus omhoog tot de horizon, trek je het gas geheel dicht en trek je je neus steeds iets verder op. Het is dan de bedoeling dat de kont van het vliegtuig langzaam zakt en de achterwielen de baan redelijk zachtjes raken. Dit lijkt veel moeilijker dan het is. Zo heb je last van het zogenaamde grondeffect, een soort luchtlaag boven de grond waarop het vliegtuig blijft hangen of stuiteren. Daarnaast kan je last hebben van turbulentie en/of wind.

Mijn vlucht ging redelijk, ik was niet heel erg tevreden. De circuitjes waren best wel slordig en gingen niet zoals ik ze van mezelf gewend ben. De verschillende soorten landingen gingen mij goed af. Het uitlijnen voor de baan (op de 'glideslope') was netjes en ook het zogenaamde flaren ging vaak wel lekker. Er zat één hele lekkere landing bij die gewoon bijna perfect was, heerlijk! Ook de communicatie met de toren ging lekker en vlot. De twee circuitjes - wij hebben twee runways op Falcon Field - zaten erg vol met (les)vliegtuigen, dus het was zaak om goed te luisteren naar de toren en uit te kijken voor traffic.
Enkele keren moest ik rare manoeuvres uitvoeren als een 360-graden bocht voor ruimte tussen het verkeer, een go-around door traffic op de baan, een extended downwind, omdat er veel verkeer op final voor de runway zat en een 180-graden bocht om te keren. Dit laatste gebeurt als de runways om worden gewisseld vanwege de wind. Iedereen in het circuit (en dat waren nogal wat vliegtuigen) moet dan om de beurt omkeren om het circuit in de andere richting voor dezelfde baan te vliegen. Zo is de baan 4L hetzelfde als baan 22R, alleen dan in omgekeerde richting. De nummers staan voor de magnetische koers van de baan. Runway 4L is dus de linkerbaan die koers 040 graden heeft.
Een drukke vlucht, veel geleerd en veel gedaan. Ik heb lang niet het gevoel dat het goed ging, omdat ik mijn circuit zelf opklootte. Toch weet ik dat ik het kan, dus zit ik er niet heel erg mee. Het gaat wel erg snel moet ik zeggen. Ik heb nu beurtje D07 gehad en heb daarna nog beurtjes D08,D09 en D10. Het beurtje daarop is mijn check, beurtje D11. Die check moet ik halen om door te gaan, waarbij mijn volgende vlucht D/S12 is, de eerste solovlucht. Hierbij vertrek je eerst Dual (D12, dus met instructeur) en doe je enkele circuitjes. Als hij denkt dat je je Solo aan kan, ga je beurtje S12 gelijk er achteraan vliegen. Dit zou kunnen betekenen dat ik deze week misschien al solo kan gaan. Oefenen, hard werken en doorzetten!


Uit eten, wat hier geen uitzondering is, bij 'The Cheesecake Factory'.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Hey lieverdje!

Wat leuk om te horen dat het vliegen zo goed gaat! Ik hoop ook voor je dat je zo snel mogelijk Solo mag! Dat is natuurlijk wel één van de hoogtepunten daar! Wat ben je trouwens bruin geworden ;)!

Ik spreek je snel weer! Geniet van het leven daar!

Voor nu, een hele dikke kus xxx Nikita

Anoniem zei

Svennjooo..
Klinkt goed dat vliegen! Hopen dat het goed blijft gaan en je snel je solovlucht mag doen! Des te eerder ben je uiteindelijk ook weer thuis, haha;) Geniet ervan en veel succes.

Kusje van Stef

PS: wel voorzichtig zijn he!

Anoniem zei

Hey Sven,

Wat heb je weer een SUPER verhaal geschreven joh, hartstikke leuk om dat weer te lezen wat je allemaal weer hebt meegemaakt, geweldig Sven. Maar dat schieten vindt ik maar niks getver.doodeng. Ik zou dan toch maar liever gaan vliegen. hmm. Fijn joh dat het vliegen zo goed gaat en je Solo dichtbij komt, spannend hé en lekker met al dat mooie weer.Moet je hier komen het is nu echt herfst, wind, regen, koud, ach verschil moet er zijn toch Sven.Nou joh verder heel veel plezier en vooral suk6. Liefs AenA.

Anoniem zei

Hey broer...

Woehoeeee eindelijk bijna solo!
Heb je beurtje 10 al gehad? en Je checkbeurtje ook?
Laat snel even weten wanneer je je solovlucht hebt.

Verders alles goed daar?
Ik begin je nu, na een maandje wel errrruuuuggggg missen hor!

Dikke kus je zus