zondag 7 september 2008

Vervolg...

In het vorige bericht heb ik even snel verteld wat er allemaal gebeurd is deze week. Hier een wat uitgebreider verhaal, omdat we nu toch Internet hebben en ik niets te doen heb op deze vroege morgen. Eerst even wat foto's van het appartement en omgeving:


Onze echte Amerikaanse inloopkast

De slaapkamer van Tim en mij

Onze woonkamer (die inderdaad nog meubels e.d. nodig heeft)

Uitzicht vanaf het 'balkon'

Het zwembad

Ons appartement 1003

De werkelijke week begon op woensdag, toen we om half 9 met het busje opgehaald werden om naar school te gaan. Zowat iedereen had wel last van zijn jetlag en lag om 4 uur 's morgens al klaarwakker in zijn bed, na 5 uur slaap. Ach... de dag zou nog lang duren! Wij kregen onze eigen taxichauffeuse 'Brother Fifi', een gekke Amerikaanse dame die zegt wat ze denkt, een hekel heeft aan Indiërs (ja die zitten ook op onze school...de pinda's), zingt en danst terwijl ze rijdt en gewoon maf is, leuk maf! Zij werd af en toe wat afgewisseld door de ander, chauffeur Bob. Anyway...op naar school!

Wachten op het busje naar school

Op school werden we opgewacht door Kim Mitchell, de Student Administrator. Zij zou samen met de typisch Amerikaans kauwgom kauwende 'vingerafdrukafnemer' voor onze fingerprints zorgen. Gelukkig hebben we al stapels aan papieren in moeten vullen, zijn we naar het Amerikaanse consulaat gegaan, hebben we een klein interview gehad, vingerafdrukken af laten nemen, verschillende paspoort- en papiercontroles doorgelopen waar we ook werden ondervraagd (wat kom je hier doen? hoeveel geld heb je bij je? heb je voedsel bij je? heb je zelf je koffer ingepakt? waar ga je heen?). Dit kon er ook nog wel bij. Een drie uur lange zit waarbij ieder zijn vingerafdrukken opnieuw werden genomen, echt vingergymnastiek. De vingers werden mooi-roze-is-niet-lelijk gemaakt, vierdubbel afgenomen en de afdrukken werden gebakken. Deze vingerafdrukken moesten geverifieerd worden door TSA en dat is nog gelukt ook. Ik mag dus beginnen aan de praktische opleiding.

Het afnemen van vingerafdrukken

Om 12 uur zat iedereen met zijn roze vingers klaar om naar de Subways te gaan, één van Amerikaans Trotse Wereldwonderen. Bij de Subways kan je veel verschillende broodjes halen. Je gaat in de rij staan, zegt wat je wilt, op welk soort broodje, of je een halve of hele 'footlong' wilt, welke kaas erop moet, toasted of niet, welke soort salades en groenten ertussen moeten en uiteindelijk welke saus eroverheen moet. Verboden voor mensen die geen keuzes kunnen maken. Dan naar de kassa, je bekertje/beker/gigabeker pakken, zeggen wat je erbij wilt en wat voor broodje je hebt (hij komt ingepakt en wel aan bij de kassa) en betalen maar. Gelukkig gaat het maken van keuzes steeds sneller en het is het zeker meer dan waard!
's Middags nog een IT-briefing gehad en over het hoe en wat op school, waarbij wij ook de pasjes kregen waar we de school mee inkomen. Terug met dolgekke Fifi naar het appartement, het zwembad in, winkelen, eten en bijkomen van de nog aanwezige jetlag.

Donderdag was weer een dag met enkele briefings. We begonnen de dag echter met het maken van een toets over ons Operations Manual (OM), waarna we een briefing kregen van Training Manager Chris Haber en een briefing van Apartment Manager The Springs. Opnieuw naar de Subways, waarna een briefing van 'Captain' Jack David, de veiligheidsmanager, volgde. Veel had deze kauwgomkauwende Amerikaan niet te vertellen. Het ging er meer om dat de zonnebrand Bullfrog de beste was (omdat hij die gebruikte), dat katten kut zijn, coyote's cool zijn(omdat ze katten eten), je gepolariseerde glazen moet dragen voor het vliegen (iedereen adviseert het tegenovergestelde) en dat je een isolerend kleedje zoals aluminiumfolie mee moet nemen, zoals hij doet, voor eventuele noodlandingen (neem dan water mee). Ach...zo kwamen we onze tijd wel door.
Nu kwam onze 'Goldbadge' politieagent van Mesa Police Department zijn verhaal doen over wat wel en niet mag. Oke... wat vooral niet mag. Je mag hier dus niet zoveel, anders wordt je opgepakt, ga je de gevangenis in, krijg je een roze onderbroek met roze sokken en handboeien aan en krijg je verrot voedsel voorgeschoteld. Verder een erg grappige man met veel anekdotes en wat tips. Iets waar we wel de dag mee doorkwamen.

Vrijdag, de dag van de op vliegen gerichte briefings. Onze Spanjaard, Flight Instructor Pablo Caride, kwam zijn verhaal doen (en ook hij hield van een kauwgompje). Eerst werd ons gevraagd of we onze ATPL-theorie hadden afgerond, waarop het antwoord ja was, waarna alles nog eens haarfijn werd uitgelegd. Haarfijn en supersloom. Onze beste man ging erg langzaam door de al bekende stof en we liepen erg uit op het rooster, daar ging onze vrije tijd! Toen we volgens het rooster bijna klaar moesten zijn, waren we ongeveer op de helft. Gelukkig begon de Spaanse slowmotion door te krijgen dat het sneller kon. De andere helft van de stof knalde hij er even in een kwartier doorheen en waren we sneller klaar dan gepland. Hij kon het wel! Luxeprobleem of niet, we waren wel toe aan een frisse duik en wat vertier. Inderdaad, het was weekend!

De zaterdag begon met het vroeg opstaan om wat solovluchten bij te wonen. Christoph en Dick zouden solo gaan. Erg mooi om beiden voor het eerst alleen de lucht in te gaan, drie circuitjes te vliegen en terug te komen, waarbij ze door ons werden ontvangen. Volgens traditie wordt je stropdas afgeknipt door je instructeur, gefeliciteerd door alle mensen en gedragen richting de achterklep van de auto. Hiermee rijdt je naar het zwembad, waar je in uniform in wordt gegooid, waarna je een bommetje in de Hot Tub moet maken. Erg leuk om te zien! Later die dag hebben wij dus een auto en Internet geregeld. Dit duurde inclusief overschrijven, verzekeringen regelen en het installeren van het Internet tot aan het eind van de dag. Hierna lekker gechillt om ons klaar te maken op de volgende dag.



Onze auto

Zondag, wederom mooi weer, al begon het wat bewolkt. De komende 40 graden Celsius maakte dat wij met een groep van 9 personen gingen Tuben op de Salt River (die zoet is). Veel water en zonnebrand mee. Met negen tubes en twee tubes voor de koelboxen gingen wij het water op, aan elkaar vastgeknoopt. Hier zijn wij zo'n 5 uur lang met de stroom meegedobberd door de natuur. Levend verbrandend werden wij meegesleurd door de rivier met hier en daar een stroomversnelling. Erg veel lol gehad en veel mensen gezien. Aangezien het weekend was, zijn wij enkele honderden andere tubes tegengekomen. Allemaal jongeren die voor hun plezier kwamen. Een erg gezellige dag met een barbecue tot slot, waarna de aftersun goed nodig was.
Hierbij ook gelijk met de buren in contact gekomen. Wij hebben naast ons en boven ons buren, die beiden erg aardig en een beetje gek zijn, dus dat zit wel snor! Gelijk geregeld dat we wat meubels van de buren krijgen, dus ook dat is mooi.

Vandaag wederom een dag met briefings. Onze Spanjaard was ook weer van de partij en ging ons lange verhalen vertellen over stalls (het fenomeen waarbij de lift van het vliegtuig wegvalt en het dus niet langer 'vliegt'). Daarna gingen wij met onze geliefde Fifi richting Phoenix, voor de medische keuring bij Dr. Bryman. Een keuring die niet echt veel voorstelde. Allemaal een formulier invullen, plassen in een potje, een simpele oogtest (waar ik in Nederland een bril moet dragen, vinden ze dat hier niet nodig) door een assistente die zo uit een pornofilm lijkt te komen en tot slot nog even een kleine inspectie door Dr. Bryman, een erg aardige kerel die zelf ook aardig wat vlieguren heeft. Het wil zo zijn dat zijn praktijk naast de Domino's zit, dus werden er als lunch flinke pizza's gegeten, waarna we weer met onze Fifi op stap gingen. Zij wilde ons nog een leuke rijke buurt laten zien, dus zijn wij via deze buurt in Phoenix terug naar onze school op Falcon Field gereden. Helaas moesten we hier weer twee briefings van Pablo aanhoren, over Spins en ciruitjes vliegen.

Fifi rijdt ons wel

Wachten bij Dr. Bryman

Controleren bij de assisente


Fifi's tour door de villawijk

Daarnaast nog veel spullen gekregen, zoals een Aircraft Operation Manual, een Fuel Tester, wat handboeken, navigatiemiddelen, een eigen headset en meer. Vanaf nu wordt het nog even in de boeken zitten, nog één dag grondschool overleven en wachten tot we eindelijk mogen vliegen!

De gekregen spullen

3 opmerkingen:

Unknown zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Unknown zei

Ja jullie moeten het huisje nog wel gezellig inrichten hoor haha.
Wederom weer met plezier je blog gelezen, ga zo door, dikke kus mams.

Anoniem zei

Hey broertje, wat vertel je dat leuk zeg allemaal!! Als je het over 40 jaar zat bent het vliegtuig te besturen, moet je zeker schrijver worden. Ik reserveer bij deze de eerste uitgave!
Zo te horen maken jullie een hoop lol daar! Er moet inderdaad nog wel even een binnenhuisarchitect langskomen voor de inrichting haha:)! De inloopkast is er al! (jaloers...)

Kijk weer uit naar je volgende leuke verhaal!

Nog even 1,5 weekje genieten van je 'rust'.. en dan de lucht in!! Eindelijk!

Tot op de blog of msn!
Tot gauw iniedergeval!

Dikke kus zussie