D02...of niet?

Weer een drukke en vermoeiende dag achter de rug. Nu lekker aan mijn broodje van de Subways als avondeten, aangezien niemand deze dagen zin heeft om te koken. Er wordt geleerd. Er wordt geslapen. Er wordt gechillt.

Vandaag stonden Eelco en ik van 9 tot 12 's morgens ingepland. Om 7 uur arriveerden wij op school om in te loggen, de dingen voor te bereiden en de walkaround om het vliegtuig te maken. Daarbij kwamen wij erachter dat één van de navigation lights niet werkte. Op de weg terug naar de planningruimte kwamen wij iemand van maintenance tegen die het wel even snel zou maken. Gebriefd met de instructeur en klaar om weg te gaan. Toen zagen we dat onze kist in maintenance stond, voor een uur... en dat voor het vervangen van een lichtje. De communicatie liep wat langs elkaar heen en uiteindelijk vertrokken wij twee uur later, met het cancelen van Eelco's vlucht, aangezien we heel erg waren uitgelopen. Kut voor hem dus.
Ik was in een goede stemming, omdat er dan eindelijk gevlogen werd, na zo lang hebben zitten wachten. De checklisten, start-up en taxiën zelf gedaan. Daarnaast moest ik ook de R/T (Radiotelephony) doen. Vanaf de take-off ging het al niet lekker. Het was erg 'bumpy' en ik trimde mijn vliegtuig telkens niet goed af. Na een minuut of 10 begon het gelukkig beter te gaan en we konden beginnen met onze 'airwork': steep turns, stalls, glides, etc... Mijn instructeur deed een steep turn voor en net toen hij terug wilde rollen, begon hij te schelden (wat redelijk normaal is voor zijn doen). Echter, deze keer was er dus iets mis. Mijn alternator (de dynamo van het vliegtuig) was inoperative. Ik dacht eerst dat het simulated was en de instructeur er een circuit breaker (zekering) had uitgetrokken, wat niet echt gebruikelijk is op een tweede vlucht. Deze failure was actual! Ik nam de emergency checklist erbij en hij nam hem door, terwijl ik door moest blijven vliegen (wel zo handig). Het zag er niet uit dat hij ging werken, dus maakten we een expedite return richting Falcon Field. De instructeur nam het laatste gedeelte over en ik mocht dus niet proberen te landen. Dit was ook wel logisch, we konden even geen risico's nemen. Niet veel gedaan, wel veel geleerd en gewoon lang gewacht voor bijna niets. We hebben namenelijk niets van wat in onze syllabus staat uitgevoerd.

Enkele planningspullen op een hoopje

Mijn instructeur, Peter Vascak, schijnt wel een goede Oosteuropese instructeur te zijn. Hij doet echt zijn best om je dingen te leren en hij is aardig. Merkwaardig is dat hij soms ineens kan gaan schelden of geïrriteerd doet. Echt gescholden heeft hij bij mij nog niet, maar kreten als "More bank, bank 30 degrees. Do you wanna crash into that mountain, do you wanna die, do you?!?!" of "You have to pay attention, thats what you're here for!". Als je daar zit denk je wel even van 'wow', maar het stimuleert ook wel. Gisteren merkte ik bijvoorbeeld dat ik erg veel progressie maakte tijdens mijn D01. Vandaag was daar niet echt sprake van, aangezien ik een heel korte vlucht had. Gek genoeg ging het vliegen ineens heel goed toen mijn instructeur druk bezig was de emergency checklist door te nemen.
Ik hoor veel verhalen dat mijn instructeur in de lucht best wel zuur kan zijn en kan gaan schelden. Dit is meer om je voor te bereiden op je solo. Later op de grond is hij ineens heel aardig en geeft hij je complimentjes: "you did pretty good!". Dit terwijl hij je in de lucht nog af zat te kraken.
Morgen sta ik ingepland voor mijn D03. Aangezien ik nog niets van de opdrachten van mijn D02 heb gedaan, zal ik deze overnieuw moeten doen. Lekker gepland dus.

De Syllabus met aangepast logo. Dit is een traditie. Als je in Amerika komt zorgt de klas voor je (in dit geval 7-3) dat je logo en naam anders dan het origineel op je Syllabus komt. Goed gelukt!

Tijdens deze vlucht ook voor het eerst mijn nieuwe bril op gehad, wat een topding! Het contrast is veel beter, waardoor je veel meer ziet. Aangezien hij ook nog op sterkte is - hoewel ik niet veel sterkte heb - zie ik extra veel. Als ik hem op zet, lijkt het wel of ik een soort van 'supervision' krijg, echt top! Bedankt ouders, zus en Frank!

Mijn broodje is ondertussen al lang op. Ik ga even wat foto's uitzoeken om hierop te plaatsen, nog even alles doornemen en wederom vroeg tukken om morgen weer fris en fruitig voor de dag te komen. Doordat je lang van tevoren aanwezig moet zijn, erg geconcentreerd bezig bent met vliegen en ook nog moet backseaten bij je crewmate, ben je daarna echt op. Het backseaten is leerzaam en leuk om te doen. Door de turbulentie en windstoten ga je werkelijk alle kanten op, een soort van achtbaan. Morgen sta ik rond 2 uur 's middags gepland. Ik maak mijn borst dus al figuurlijk nat voor veel turbulentie. I'll try to keep the goddamn thing in the air!

Hoe het rooster er aan het eind van de dag uitzag. Als je deze vergelijkt met het rooster in mijn vorige bericht, zie je dat er enorm veel veranderd is. Onder andere zijn veel solovluchten gecancelled door een crosswindlimiet en was er veel maintenance noodzakelijk, zoals bij onze kist.