De stagnatie

Het is zeker een tijd geleden dat ik een bericht heb achtergelaten. Er viel en valt veel te vertellen, alleen stond de tijd dit niet toe. Het excuus hiervoor: een erg drukke en vermoeiende week! Hier vanuit een der bedden van appartement 1003 wordt het verhaal verteld van deze week, heerlijk al luierend met muziek op, heerlijk...

Dit verhaal gaat verder op zondag, de enige dag dat we die week rust hadden gekregen. Er werd goed uitgeslapen om te herinneren hoe dat ook alweer voelt. Die middag hebben Tim en ik de auto gepakt voor het welbekende shoppen, er was kleding nodig! Uiteraard werd hier naar het luxe stadsdeel waar om de meter een palmboom staat, golfbaan naast golfbaan ligt met tussendoor vele baseballvelden en waar de luxe bolides (vele Lexussen, Mustangs, LandRovers/Hummers,Maybachs, etc...) je om de oren vliegen, Scottsdale! Aan de Camelback Road ligt het Fashion Square, een Shopping Mall met (bijna) alleen maar kledingwinkels. Hier konden we wel even mee uit de voeten. De onderste vloer van de Mall bestond bijna alleen maar uit eetkramen, hoe Amerikaans. Aangezien wij ook niet de minste zijn en ons ook steeds meer Amerikaans zijn gaan gedragen, hebben we hier goed gebruik van gemaakt. De rest van de Mall bestond uit allerlei kledingwinkels. Van heel chique tot urban. Vooral de Amerikaanse kledingwinkels Hollister en Abercrombie vielen bij ons goed in de smaak.

Een impressie van de winkels. Er zaten wel wat aparte winkels tussen. Zoals een pettenwinkel of een winkel waar je je knuffel kan kiezen en zelf kan aanpassen. Zo kan je je eigen soort en hoeveelheid vulling er instoppen... knuffelen maar!

De volgende dag wederom een vliegdag, D08 was aan de beurt. Eelco zou beginnen om kwart over 6, maar de instructeur Vascak dacht hier anders over. Om kwart over zes ging ik in plaats van Eelco de lucht in en hebben wij circuitjes geoefend. Hoe lekker ging deze dag! Een groot verschil vergeleken met die zaterdag ervoor.

Ook de dinsdag met beurtje D09 ging lekker. Eelco en ik deden niet meer aan backseaten sinds deze beurt, aangezien je er niets meer van leert en het alleen maar vermoeit. Wij zijn nog buiten het circuit gegaan om verschillende noodprocedures gesimuleerd te oefenen. Zo heb je de PFL, oftewel Practice Forced Landing. Hier wordt gesimuleerd dat de motor uitvalt en je al glijdend de grond moet bereiken. Ongeveer 30-50' (10-15m) boven de grond ga je in de go-around en vervolg je je vlucht. Hierna zijn we naar een groter vliegveld in de buurt gegaan om circuitjes te oefenen, op Gateway. Dit vliegveld heeft drie parallelle banen die een stuk langer en breder zijn dan wij gewend zijn. Er landen namelijk ook de grotere toestellen. Wel vet om op zo een groot en professioneler veld te oefenen, waar ook de jets komen en je ineens wel heel veel runway voor je hebt liggen! Terug naar de thuisbasis Falcon Field, - wat overigens enkele minuutjes vliegen is - waar ik de missie met een mooie Full Stop eindigde. Prima vlucht

De woensdag viel echt tegen. Ik deed beurtje D10, welke uit alleen maar circuitjes bestond. Deze vlucht ging gewoon kut. Misschien wel de slechtse vlucht van allemaal. Ik weet niet wat er deze dag was, maar wat er in zat kwam er niet uit. Vascak kon dit ook niet echt aan en heeft mij bijna de hele vlucht in de zogenaamde voorlichsteun gelegd. Nee, hij maakte het er zeker niet beter op.
Verder waren er die dag vele checks die niet gehaald zijn. Gewoon een rotdag dus. Er was wel een lichtpuntje, Jasper Schulten had die dag zijn SD12, de eerste solovlucht! Erg leuk om dit te zien en ook wel grappig om te zien dat er best wel vaak opgekloot werd. Maakt niet uit, het was een vette vlucht voor hem en het was helemaal veilig, waar het uiteindelijk om draait. Mijn instructeur en ik hebben besloten dat ik de volgende dag een DX zou vliegen. Een DX is een eXtra vlucht buiten je syllabus om. Wij wisten beiden dat ik een goede kans zou maken op mijn D11 check, maar omdat ik die dag zo had opgekloot zouden we een extra vlucht doen. Uiteindelijk zouden er vele mensen van onze groep volgen met minimaal één DX. Het motto is nu dus ook: 'zonder DX ben je nix.' Dit is overigens redelijk normaal, dus geen paniek.

Bij de DX hebben we verschillende soorten landingen geoefend, die stuk voor stuk lekker gingen. Ja, ik was klaar voor mijn Check D11. Gisteren was het dan zover. Ik zou om 6 uur 's morgens mijn Check hebben. Om kwart voor 3 's nachts ging de wekker, zodat ik voldoende tijd had om mij voor te bereiden op deze belangrijke vlucht die toen nog maar door drie mensen van onze groep was gehaald. Ik zou en moest deze vlucht halen.
Als eerste kreeg ik een zogenaamde oral over een aantal onderwerpen. Mijn checkinstructeur Haworth vroeg dingen over het weer, de mass&balance, de Terminal Chart en nog wat dingetjes. Als ik iets niet wist, legde hij mij het gewoon uit, dus weer wat dingen geleerd. Daarna de vlucht besproken over wat wij zouden gaan doen. Alles klaar en in alle spanning naar het vliegtuig gelopen. De laatste checks gedaan en weg gingen we. De beste man was niet erg spraakzaam en wel erg bij het boekje. Veiligheid boven alles en geen i zonder puntje bij hem.
Het was vroeg en ongeveer twintig kisten wilden tegelijk de lucht in. Filevorming bij de run-up area en bij de runway. Uiteindelijk de lucht in en richting het Noorden vertrokken. Hier een klein stukje rondgevlogen, rond Red Mountain, waarna ik mij voor moest bereiden voor de approach op Falcon Field via Fountain Hills. Dit ging allemaal netjes en prima. Nu was het tijd voor verschillende landingen in het Traffic Pattern, oftewel het circuit. Het circuitje vliegen ging prima. De checklisten gingen fijn, procedures verliepen netjes, ik had een prima overzicht en ook de R/T verliep netjes. Allemaal prima dus. Mijn eerste landing was een normale, die erg netjes was. Daarop volgde een flapless landing, waarbij je sneller binnenkomt. Deze landing was perfect en de instructeur was hier erg over te spreken. Hierop volgde nog een precision landing en glide-in die beiden niet heel netjes verliepen, maar toch goed te doen waren. Bij beiden ben ik een keer in de go-around gegaan, vanwege de veiligheid. De laatste landing zou een Short Field landing zijn, waarna ik klaar was. Deze landing verliep alleen slordig, heel slordig. Ik landde te vroeg, naast de centerline en ik gebruikte mijn remmen niet goed. Deze landing werd door een warhoofd uitgevoerd en verliep zeker niet zoals hij zou moeten. Een landing die mijn score zou nekken. De instructeur beoordeelde mijn vlucht als een hele mooie en nette vlucht met een goede techniek. De laatste landing was alleen zo kut en onveilig dat ik daarop heb gefaald. Dit resulteerde in een Partial Pass, dus nog geen Failure. Hieruit volgt dat ik de vlucht gedeeltelijk over mag doen om een Pass te krijgen.
Erg jammer dus. Als ik bij die laatste landing in de go-around was gegaan, was er niets aan de hand geweest en zou het een prima vlucht geweest zijn, die zou resulteren in een Pass. Hier baal ik dan dus ook enorm van, aangezien ik nu maandag een extra DX(je) moet vliegen, om dinsdag een Recheck te doen. Deze DX zou niet veel voor moeten stellen, aangezien ik het wél kan, alleen gewoon opklootte bij die laatste landing. Vooral zonde, aangezien de rest van de vlucht erg netjes was. Ik hoorde mijn checkinstructeur nog tegen mijn traininginstructeur zeggen dat het 'One of the best' was. Erg mooi natuurlijk, maar ik baal nog steeds. Dat zal nu wel duidelijk mogen zijn.

Nu lekker weekend en voorbereiden op maandag en dinsdag. Als ik dinsdag mijn Check haal, zou ik woensdag al mijn solovlucht hebben. Daarom heb ik ook zo zin in deze check. Daarnaast hebben wij met het huisje besloten dat degene wie een check haalt, 's avonds het uit eten betaalt, prima dus!
Desalniettemin wordt hier nog steeds veel plezier beleefd aan het vliegen. Het gaat steeds meer vanzelf en het verveelt (gelukkig) ook nog steeds niet. Wel leuk als je met veel mensen die je kent tegelijk moet vliegen en elkaar hoort op de radio en ook ziet waar iedereen in het circuit zit. Het leven naast het vliegen gaat ook nog steeds prima. We trekken veel met elkaar op en het is altijd wel gezellig, in het huisje, bij iemand anders, in het zwembad of 's avonds met het uit eten. Ook doet de Hot Tub het weer met zijn jet streams, hoe heerlijk! De Starbucks wordt ook nog steeds bijna dagelijks bezocht, op het 'terras' of via de drive-thru. Er gaan wel meer dingen via de drive-thru trouwens. Een apotheek drive-thru? Geen probleem! Het kan hier allemaal.