Arrowsjaars

Hallo Arrow!
Tijd voor het vliegen van een ietwat geavanceerder en sneller vliegtuig, de PA28R-201, ook wel Piper Arrow.

Vandaag was het dan zover. Gisteren heb ik veel geleerd, technische weetjes, snelheden, checklisten en procedures. De Arrow en de Archer schelen niet zoveel van elkaar en lijken - vooral voor de leek - heel erg op elkaar. De Piper Arrow is een ietwat zwaarder en geavanceerder vliegtuig die zijn landingsgestel in kan trekken en de propellorbladen om zijn as kan laten draaien. Vooral door deze twee dingen heeft het vliegtuig een betere performance en kan het sneller vliegen. Daarnaast is het instrumentarium van de Arrow wat beter uitgerust.

Zo heb ik tussen de middag mijn weatherbriefing gemaakt, waarna ik naar school vertrok. Daar heb ik de mass&balance-calculaties gemaakt, die voor de Arrow net iets anders zijn. Ik had nog wat tijd over voordat ik zou gaan vertrekken en ging dus maar wat leren. Ondertussen kwam Christian naar mij toe, met de mededeling dat ik waarschijnlijk kon cancellen. Aangezien zijn kist kapot was en hij een Check zou gaan vliegen (Checks gaan voor), zou hij mijn kist innemen. Eelco moest na mij vliegen, wat ook niet meer ging lukken, aangezien hij door vertraging na sunset terug zou komen. Ik ben naar Dispatch gegaan en heb het met hun besproken. Christian werd verplaatst naar een ander vliegtuig en ik mocht vliegen. Gelukkig maar.
Om kwart over één ben ik met Mr. Vascak gaan briefen. Hij wilde de grootste verschillen weten tussen de Arrow en de Archer, de nieuwe snelheden en wat andere specificaties. Tijdens het vliegen gebruik je veel verschillende snelheden met de daarbij horende powersettings. Hier een klein lijstje met veelgebruikte snelheden:

90kts - Vy: speed for best rate of climb (zo snel mogelijk zo hoog mogelijk komen)
78kts - Vx: speed for best angle of climb (in zo weinig mogelijk afstand zo hoog mogelijk komen)
103kts - Vfe (flaps extended): maximale snelheid met flaps uit
118kts - Va: geen volle of abrupte stuurbewegingen boven deze snelheid
146kts - Vno (normal operating): mag alleen met voorzichtigheid in rustige lucht overschreden worden
183kts - Vne (never exceed): mag nooit overschreden worden
55kts - Vs0: Stall Speed in landingsconfiguratie (gewichtsafhankelijk)
60kts - Vs1: Stall Speed met flaps up (gewichtsafhankelijk)
79kts - Vglide: snelheid waarbij je met een engine failure zo ver mogelijk kan 'glijden'
107kts - Maximum Landing Gear Retraction Speed
129kts - Maximum Landing Gear Extension/Extended Speed
115kts - TMA Cruise
125kts - NAV Cruise
65kts - Speed for Slow Flight
71kts - Rotation Speed (gewichtsafhankelijk)
105kts - Snelheid voor een Steep Turn (45 graden bank)
95kts - Normale snelheid in het traffic pattern

Daarnaast zijn er nog vele snelheden die bij verschillende manoeuvres, flapsettings, landingen en configuraties gebruikt worden. Deze bespaar ik jullie liever. Wanneer ik terug ben in Nederland zal ik jullie met plezier alle theorie uit willen leggen, voor de geïnteresseerden. Hehe...

Om terug te komen bij mijn verhaal.
Het was tijd om te vliegen en Eelco ging backseaten, om zijn tijd ook maar enigszins nuttig te besteden. Eigenlijk voelde dit weer als één van de eerst vluchten. Het leek erop alsof wij weer helemaal vanaf het begin gingen beginnen. Er was alleen één groot verschil: ik kon dit keer wél al vliegen.
Toch raar om dan ineens in zo'n andere kist te kisten. Het begon al met het opstarten. Dit gaat een stuk anders dan bij de Archer. Zo zitten bepaalde knoppen nu gewoon voor je, in plaats van boven je. Dit zorgt voor vele malen misgrijpen naar het goede knopje, wat er vast grappig uit moet zien. Ook heet je nu in je zogenaamde callsign 'Arrow' in plaats van 'Archer'. Ik wist tijdens mijn beurt twee tot keer toe Archer te zeggen - wat nog best wel netjes is - hoewel ik mezelf had voorgenomen dit níet te gaan doen. Verder zitten er uiteraard verschillen in de checklisten en procedures, die dan met namen met je prop en gear te maken hebben.

De vlucht begon met het taxiën, de run-up en de take-off. Wat opviel bij de take-off, is dat het ding toch wel een erg lekker gebrom maakte. De motor levert een nette 200BHP (i.t.t. de 180BHP van de Archer). De take-off run duurt iets langer, aangezien de kist wat zwaarder is en je pas bij 71kts roteert (i.t.t. 60kts). De klim wordt uitgevoerd bij 90kts (Vy) en gaat een stuk trager dan bij de Archer. Uiteindelijk waren wij op onze hoogte van 3700' MSL aangekomen. Hier liet ik de snelheid opkomen tot 115kts, bij 2300 RPM en 23 inch inlaatdruk (ook wel MAP - Manifold Air Pressure). Dat ging toch maar weer een stukje sneller dan bij de Archer!
Zo zijn wij door de Practice Area gegaan, waar ik verschillend Airwork ging doen. Slow flight, steep turns en stalls. Dit ging allemaal net wat anders dan bij de Archers, aangezien je nu MAP- en RPMwaardes gebruikt én je het landingsgestel moet gebruiken. Voor de eerste keer ging dit allemaal wel goed, beter dan ik had verwacht. Daarna was het tijd om naar Chandler te gaan om een aantal landingen te oefenen. Mijn eerste Touch-and-Go was een normale, die ik via een 'straight-in' maakte. De snelheden en checklisten waren wat anders en je moest natuurlijk niet vergeten je gear naar beneden te doen. Zonder hulp ging deze landing verdomde lekker, vooral voor een eerste keer!
Zo heb ik nog een aantal Touch-and-Go's gemaakt, waaronder nog een flapless en een glide-in. Allemaal nog wel even wennen, maar het ging zeker prima! Toen was het tijd om terug te gaan naar Falcon Field om af te sluiten met een Full Stop. Ik was tevreden over deze vlucht en Mr. Vascak ook wel.

Nu is het tijd voor mij D40. Eenzelfde soort vlucht als mijn D39. Even goed leren dus...