woensdag 5 november 2008

S20, S21 & D22

(Door omstandigheden is dit bericht redelijk oud, maar nog wel houdbaar!)

Dag mensen. We zijn nu een halve week en drie vluchten verder. Ik was gebleven bij mijn vluchten die ik op zaterdag zou gaan doen.

Zaterdagmorgen gingen Jasper en ik om half 10 naar school, waarna wij om half 11 zouden vertrekken. Wij hadden afgesproken contact te houden via de radiofrequentie en een beetje doorgenomen wat het plan was: na S20 naar William's Gateway, daar lunchen en verder met vlucht S21.
Samen naar het platform gegaan om elk onze kist te preflighten. Toen wij beiden klaar waren, zijn wij onze kist ingegaan en hebben alles voorbereid. Op de frequentie van Dispatch, 123.30, opgeroepen dat ik 'leaving the ramp' was, waarna Jasper met zijn oproep volgde. Ditzelfde op de frequentie van Falcon Ground. Wij taxiede naar de Runup Area, waarna wij naar de Hold Short-lijn van runway 22 Left taxieden. Na een tijdje te hebben gewacht op 'landing traffic', konden wij opstijgen. Ik klom door met Jasper op mijn hielen. Op 500' AGL maakte ik een linkerbocht richting het oosten. Aangezien Jasper na mij Take-Off ging en een 15 graden 'offset' naar links moest maken, kon hij een stuk afsnijden. Daardoor vlogen wij relatief dicht bij elkaar 'samen' richting de Southeast Practice Area.
Hier aangekomen, zijn wij beiden onze gang gegaan met het Airwork. Toen Jasper klaar was, riep hij mij op, of ik ook naar William's Gateway kwam. Ik zou eerst mijn steep turns afmaken, waarop ik hem volgde richting William's Gateway. Nu was hij mij telkens een radiocall voor en zag ik hem voor mij een Touch-and-Go maken op runway 30 Right, waarop ik volgde. Op dit veld hebben wij beiden een aantal circuitjes gedraait. Naast ons op runway 30 Left was er een Airshow gaande, hoe cool! Van tevoren wisten wij dat er wel iets gaande zou zijn op dit vliegveld, maat wát precies, was niet echt bekend. Het zou een soort van Open Huis of iets dergelijks zijn. Wel echt vet om twee runways naast je vier Harvards te hebben die daar aan het stunten zijn. Maar... Sven moest zich toch even goed concentreren, aangezien zijn landingen niet heel lekker gingen. Uiteindelijk, Jasper volgende, een Full Stop gemaakt op runway 30 Right, de baan afgetaxied via taxiway Kilo, runway 30 Center overgestoken, waarop ik moest wachten bij de Hold Short-lijn voor runway 30 Left. Dit kwam omdat er een DC-9 van Allegiant Air ging opstijgen. Vet cool om dat ding voor mijn neus de lucht in te zien gaan. Hierna kon ik de baan oversteken en verder taxiën over de veel te brede taxibanen. Mijn Archer voelde zich hierop wel heel klein.
Uiteindelijk kwam ik bij de Parking voor de 'General Aviation Terminal' aan, waar Jasper al stond met zijn N4133K. De kist neergezet, de motor uitgedaan en de 'blocks' voor de wielen gelegd. Daar stonden ze dan, de 4181J en 4133K geparkeerd in de brandende zon. Jasper en ik gingen naar binnen, de creditcard (van school) afgegeven voor het tanken, waarbij wij vroegen wat er verderop de ramp aan de hand was. Wij zagen namelijk allerlei vliegtuigen staan en mensen rondlopen. Dit scheen ook bij de Open Huis te horen. De vrouw achter balie vroeg haar Manager of hij ons niet even daarheen kon brengen in zijn busje. Dat kon de beste man wel, prima dus! Dispatch even opgebeld, waarna bleek dat wij het vliegtuig de hele dag mee konden hebben, mits we voor zonsondergang terug zouden zijn. Zo zijn wij achterin het busje, over het vliegveld, richting de show gereden. Wij moesten maar bellen als we weer opgehaald wilden worden...

Bij dit Open Huis stonden vele vliegtuigen uitgestald. Een grote tanker, een Bomber, fighters, Barons, Hueys, Black Hawks, een DC-9, vele helikopters en meer. Genoeg om onze ogen te strelen dus. Gelukkig was het ook maar bijna 40 graden, wat het in ons uniform wel erg dragelijk maakte. Dat zullen we dan ook maar een luxeprobleem noemen.
Zo hebben wij hier twee uur rondgehobbeld, waarna wij de BP belden om ons op te komen halen. Binnen hebben wij nog even gechillt, aangezien wij nog steeds moesten wachten tot het tanken van onze twee kisten. Ondertussen vertrokken de mannen in groene pakken - die hadden geluncht op Gateway - ook in hun Black Hawks, wat er toch wel vet uit zag. Kort hierop zijn wij ook vertrokken in onze Archers, richting de Practice Area. Daar heeft ieder voor zich zijn vlucht afgemaakt, waarna wij eindigden op onze thuisbasis Falcon Field. Een mooi dagje weg dus!


De Ramp met veel verschillende vliegtuigen



'Barbie III', een B25H Bomber


Twee Apaches gaan Take-Off


De dag was nog niet voorbij. Die avond zijn wij naar Vicky gegaan, een captain bij Southwest Airlines. Die nodigt om de zoveel weken een heel aantal mensen uit, waarvan het merendeel uit de vliegwereld komt. Een erg gezellige avond in haar huis in Scottsdale. Veel gepraat met de mensen die allerlei leuke verhalen hadden en echt heerlijk gegeten. Dat mens kan goed koken! Sowieso leuk om eens bij een Amerikaanse familie op bezoek te komen en met vele verschillende mensen - uit de vliegwereld- in contact te komen. Een prima avond. Thuis nog een drankje genomen en daarna heerlijk getukt.

De volgende dag was niet heel erg interessant. Erg lang uitslapen hoorde erbij op deze zondag, waarna wij met Operatie Stofwolk aan de slag gingen. Het hele huis werd even goed onder handen genomen. De wasmachine draaide enkele beurten, de vaatwasser deed zijn best, er werd stof gezogen, het tapijt werd geboend, de keuken was weer zo goed als nieuw en de hele badkamer glom. Het kostte wat uurtjes van deze zeer nuttige zondag, maar het was het meer dan waard. Wat fijn om ineens in een schoon appartement te leven! De rest van de dag werd ruimschoots aan het zwembad besteed.

Maandag had ik mijn volgende navigatievlucht, D22. Ik moest hierbij naar het noorden plannen, de bergen in. Mijn planning zou naar Prescott gaan, maar wij zouden uiteindelijk in Payson belanden, in verband met de tijd. Zondagavond ben ik bezig geweest met het maken van de planning. Aangezien je voor het berekenen van de snelheid, benodigde tijd, opstuurhoek en meer de voorspelde wind, temperatuur en druk zo nauwkeurig mogelijk nodig moet hebben, heb ik dit op maandagmorgen moeten doen. Dit was pas mijn tweede navigatievlucht, dus kostte dit mij nog wel wat enkele uurtjes.
De vlucht begon niet al te lekker. Bij het wegtaxiën was ik vergeten Falcon Ground op te roepen voor toestemming. Het eerste gedeelte van mijn navigatievlucht verliep ook niet heel erg lekker. Gelukkig kwam daar snel een diversion. Ik moest vanaf mijn huidige positie 'diverten' naar Payson. Bij het tekenen op mijn kaart, pakte ik ook een stukje van Mr. Vascak zijn broek mee. Wat daarentegen wél goed ging, was de diversion zelf. Mijn schattingen kwamen goed uit, zodat ik netjes op de juiste tijd op het goede punt aankwam. Zo kwamen wij via enkele diversions bij Payson aan, waar wij één Touch-and-Go hebben gemaakt en weer teruggingen naar Falcon Field. Wat een erg mooie omgeving trouwens!


De terugweg was niet zoals anders. Normaal vliegen wij alles in VFR (Visual Flight Rules), oftewel het vliegen op zicht. Later in de opleiding gaan wij IFR (Instrument Flight Rules) vliegen, maar om je alvast voor te bereiden op IFR-condities (wolken e.d.), krijg je een enkel uurtje IFR in je VFR-gedeelte. Hierbij krijg je een soort kap op, die het zicht naar buiten blokkeert, maar waarbij je wel nog de instrumenten kan zien. De kap waren wij vergeten, dus hebben wij van een kaart een kap gemaakt. Het zag er niet uit, zat totaal niet lekker, viel telkens af, zorgde voor veel humor... maar werkte wel! Mr. Vascak zou een foto maken, maar is dit totaal vergeten. Hij heeft alleen maar lopen lachen...
Mr. Vascak gaf mij telkens 'directions' voor de snelheid, headings en hoogte. Dit lijkt makkelijk, maar het was echt enorm wennen zeg! Aangezien je totaal geen 'visual reference' hebt, weet je niet wat je doet. Vaak had ik het gevoel dat ik rechtdoor vloog, maar zat ik al in een redelijke bocht. Of ik had het gevoel dat ik linksom draaide, terwijl ik rechtstom ging. Dit fenomeen wordt vertigo genoemd. Erg leuk en vooral apart om te ervaren. Het IFR vliegen was een kwestie van heel goed alle instrumenten tegelijk in de gaten te houden en gelijk corrigeren voor alle afwijkingen. Door alle directions kwam ik recht op de glideslope van runway 22 Right uit, waarna mijn kap afging en ik visual kon landen. Een erg leuke vlucht, met een leuke ervaring en nieuwe bestemming rijker.

Om dit bericht niet al te lang te maken, gaat Sven nu gelijk van start met een nieuwe bericht. Meer dan een week geen bericht op het Blog, dat zou niet mogen!

Geen opmerkingen: